MIS HISTORIAS

Mis historias

DESDE MI VENTANA/ DICIEMBRE

EN SENTIDO INVERSO DEL FINAL AL PRINCIPIO, TODA LA HISTORIA

lunes, 27 de marzo de 2017

DICIEMBRE 38

"Isaac volvió a buscarme para estudiar y trabajar juntos. Me enteré, y no por él, que lo había dejado con su novieta; una chica que ni me presentó y a la que traía loca porque un día la trataba como una princesa y al siguiente la evitaba sin disimulo. A mi amigo le pasaba algo y a mí se me estaba escapando. No podía lograr conectar con él. Esa relación que surgió casi sin intención, y que nos convirtió prácticamente en hermanos, se había tornado inquietante, vana y superficial. Lamentaba perderlo. Sin embargo, me resultaba imposible acortar la desmesurada distancia que él y solo él había impuesto entre nosotros.

Cierto día que estudiábamos juntos - juntos sí, pero sin la complicidad de otros tiempos- comenzó a hablar como para sí. Parecía estar solo. No supe reaccionar. Su monólogo era triste, monótono, incluso disperso. Iba de un asunto a otro y no buscaba respuesta, era unidireccional. Mis padres, empezó diciendo, ellos no comprenden… Imaginé que se refería a lo de marcharnos todo el verano con una compañía de teatro -o de titiriteros, como dijo mi tía-. Después pasó a hablar de los chicos del instituto que se burlaban de él. Pensaba que ya lo había superado. De ahí saltó a nuestra amistad degradada. Ahí me puse en alerta. ¿Qué iría a decir de nuestra relación que verdaderamente había perdido mucho de su camaradería en el último trimestre? No terminaba de decir nada claro, seguía saltando de un tema a otro y no concluía ningún argumento. Mírame a la cara y cuéntame de una vez lo que quiera que te está rondando la cabeza, le solté, ya sin miramientos, pues me empezaba a cansar la situación tan irreal y absurda que estaba produciéndose".

No hay comentarios:

Publicar un comentario